Skip to the content Praca w drodze konkursu została wybrana przez międzynarodowe jury na XIV Biennale Sztuki we Florencji 2023.
Acrylic resin, metal. 2022. 220 H x 660 W x 180 D (cm).
Tytuł rzeźby „Vestalis” wskazuje, że autorka skupia się na roli kobiety jako strażniczki. Nawiązuje wyraźnie do roli jaką pełniły wybrane kobiety w starożytnym Rzymie.
Siłą wyrazu pracy jest powtarzalność postaci. Ustawione w ciągu, są odwołaniem do popularnego w kulturze ludowej wielu rejonów Polski motywu dekoracyjnego papierowej wycinanki.
Każda kobieta wyrasta z kuli ażurowych pasów, których kolorystyka symbolizuje: korzenie, naturę, kobiecość. Wzór zaczerpnięty jest ze stylistyki łowickich pasów regionu Mazowsza, gdzie aktualnie pracuje autorka.
Na kolorowej bazie postacie balansują w poszukiwaniu równowagi. Elementem stabilizującym jest biały pas łączący je z innymi. Im westalek więcej tym ta wieź staje się silniejsza, staje się gwarantem trwałości i ciągłości.
Ułożenie włosów stapiających się z kształtem sylwetki przypomina jajo, symbol życia. Fryzura przywołuje na myśl nowoczesne cięcie, a może zbyt duży żołnierski hełm. Sugeruje, że rola kobiety, którą narzuca współczesny świat jest zbyt trudna, ale dzięki własnej sile wzmacnianej więzią z innymi, zakorzenionej w kulturze, kobieta potrafi jej sprostać.
The title of the sculpture ‘Vestalis’ indicates that the author’s focus is on the role of woman as guardian. She makes a clear reference to the role played by selected women in ancient Rome.
The expressive force of the work is the repetition of the figures. Set in a line, they are a reference to the decorative motif of paper cut-outs, popular in the folk culture of many regions of Poland.
Each woman grows out of a ball of openwork strips, the colours of which symbolise: roots, nature, femininity. The pattern is taken from the style of the Łowicz stripes of the Mazowsze region, where the author is currently working.
On a colourful base, the figures balance in search of equilibrium. The stabilising element is a white belt connecting them. The more vestals there are, the stronger this bond becomes, becoming a guarantee of permanence and continuity.
The arrangement of the hair, which melts into the shape of the figure, is reminiscent of an egg, the symbol of life. The hairstyle evokes a modern haircut, or perhaps an oversized soldier’s helmet. It suggests that the role of woman that the modern world imposes is too difficult, but through her own strength reinforced by her bond with others, rooted in culture, a woman is able to cope with it.
Z godnością i wdziękiem unosi w górę gołębie. Ptaki, o symbolice wykorzystywanej w sztuce przez wieki, w dłoniach kobiety mogą prowokować całą gamę skojarzeń. Strażniczka pokoju, miłości, równowagi spleciona w niekończącym się ciągu międzypokoleniowej więzi kobiet. Nabiera szczególnego znaczenia na tle dzisiejszych wydarzeń – Iran, Ukraina…
Krucha, delikatna, ulotna w złowrogim otoczeniu, jak na obrazie „Zaginiona infantka” surrealistki Marion Adnams. Nawiązaniem do tej pracy jest również konstrukcja spódnicy. Zamiast papieru autorka używa siatki. Jej zwiewność sugeruje gotowość do uwolnienia się, otwarcia na nową rzeczywistość.
Potrzebę wolności i akceptacji silnie akcentuje odrzucenie ubioru.
„Vestalis” ma wywoływać poczucie siły i nadziei czerpanej z natury, własnej tożsamości więzi międzyludzkich. Tylko przysłona na oczach przypomina o przeciwnościach i ograniczeniach. Ten detal wprowadza pewien niepokój i stawia znaki zapytania.
She lifts up the pigeons with dignity and grace. Birds, with symbolism used in art for centuries, in the hands of a woman can provoke a whole range of associations. A guardian of peace, love, balance intertwined in an endless sequence of intergenerational female bonding. She takes on a special meaning against the backdrop of today’s events – Iran, Ukraine….
Fragile, delicate, ephemeral in an ominous environment, as in the painting ‘L’infante égarée’ by surrealist Marion Adnams. The construction of the skirt is also a reference to this work. Instead of paper, the author uses a net. Its airiness suggests a readiness to free oneself, to open up to a new reality.
The need for freedom and acceptance is strongly accentuated by the rejection of clothing.
“Vestalis” is meant to evoke a sense of strength and hope drawn from nature, one’s own identity, human bonds. Only the aperture over the eyes reminds us of adversity and limitations. This detail introduces a certain unease and poses question marks.
Optimized by Seraphinite Accelerator