Series: “Woman being” n.9
Clay / Acrylic resin. 2023. 39 H x 22 W x 25 D (cm). Edition: 5+1
„Mam dość, więcej już nie udźwignę!”
W tej kompozycji spiętrzona, ciężka fryzura obciąża głowę młodej kobiety. Z jednej strony przywodzi na myśl przytłaczające obowiązki i konieczności życia codziennego, które mogą wydać się nie do udźwignięcia. Z drugiej strony, wydłużony, pnący się ku górze splot włosów daje wrażenie wzlotu, a więc nadziei na przezwyciężenie trudności.
Zawarta w odkodowaniu rzeźby sprzeczność paradoksalnie wyjaśnia fenomen kobiecości. Przytłoczona, na granicy rezygnacji i pogrążenia się w swojej słabości znajduje, w samym jej jądrze, siłę do wydostania się z opresji, pokonania kryzysu.
Człowiek upada i człowiek się podnosi. Kobieta!
” I’ve had enough, I can’t carry on anymore!”
In this composition, a piled-up, heavy hairstyle weighs down a young woman’s head. On the one hand, it brings to mind the overwhelming responsibilities and necessities of everyday life, which can seem unbearable. On the other hand, the elongated, ascending weave of hair gives the impression of ascension, and therefore hope of overcoming difficulties.
The contradiction contained in the decoding of the sculpture paradoxically explains the phenomenon of femininity. Overwhelmed, on the verge of resignation and wallowing in her weakness, she finds, at her very core, the strength to get out of her oppression, to overcome her crisis.
Man falls and man rises. Woman!
Cykl “Woman being” to rozważania na temat emocji kobiety. Zbiór spontanicznych prac opowiada historie współczesnej kobiety, która stara się sprostać wymaganiom, jakie stawia przed nią dzisiejszy świat. Rozdarta miedzy marzeniami młodej dziewczyny a twardą rzeczywistością codzienności stara się ocalić nadzieje, ze część z tych marzeń uda się jej zrealizować. Na co dzień pozostaje chłodna, zdystansowana, ale pogodna. Nauczyła się już uciszyć szarpiące nią emocje. Kumuluje je w sobie. Może sięgnie po nie w momencie samotności, wtedy staną się dla niej napędem.
Kompasem dla rzeźbiarki są jej własne przeżycia. Analizuje je i wyraża przez zestawienie twarzy z abstrakcyjnymi formami.
Series “Woman being”. These are reflections on the emotions of a woman. The collection of spontaneous works tells the story of a modern woman who is trying to meet the demands placed on her by today’s world. Torn between the dreams of a young girl and the hard reality of everyday life, she tries to salvage the hope that some of these dreams can be realized. On the outside, she remains composed, aloof, but cheerful. She has already learned to silence the emotions that tug at her. She accumulates them within herself. Perhaps she will reach for them in a moment of loneliness? Then they will become a driving force for her.